Hi I'm back!

Sunday, August 15, 2010

seharian pada hari itu

Jalan itu sempit


“hoi gemuk, tepi sikit. Kau kacau jalan kehidupan aku lah”

Dia mengangkat kening. Buat muka garang.

“ kau ingat kau garang lah tu? Haha”

“Dah dah .. perut kau pon da block separuh abad”

Dia yang lagi satu itu memberi ruang untuk jalan, dan menyambung kerjanya mengejas contrast sinaran matahari. 11 volt.tak boleh panas panas.

..

Dia merayau lagi, kali ini terbang ke sebelah timur laut pula.

“hey.. mcam best lah. Nak try!”

“ehh.. tak boleh la, jangan kacau sini, nanti ayah marah”

“nak jugak! Nak jugak nak jugak!! “

“haizz!!”

“nak lah! Orang kata nak!"

“ haaa, sikit je tau"


“yay!!”

Dengan gembira dia mengambil satu warna.. disimbah di latar yang kalernya – pon da –faded-seasonal – confusion – apatah-tatau.
Dia amek satu kaler lagi, kali ini kasi corak corak sikit sikit..

“okay okay, dah tu.. dah la.. salah dah ni.. nanti ibu tak suka, pelangi bukan macam ini”

“owh.. okay okay.. tenkiu abang”

...

Dia terbang ke atas pula, melawan gravity.

Air melimpah ruah

"Ehhh.. apa ni apa ni.. ishh.. lecak!"

“oihh.. tutup air tu, tercicir-cicir dah.. ishh!!”

“tak boleh la, orang tengah tadah ni.. takung air buat simpanan hari tua.”

“ buat apa?”

“ hujan tiruan”

“tak payah lah!!”

“kenapa!!”

“ because every cloud has its silver lining”

“erk.. pekakas apakah?”

“ pergi Tanya pakcik google, okay bye.”

..

Benci betul. Bosan. Semua orang pun bizi.

Dia turun semula. Naik tangga.
Nak main buaiyan lah.

Dududududududuuuu.. dam dam di dam dam..

Buai lah, buai lahh.. aku nak kahwin dengan anak raja..

“ hey!”
Tiba tiba satu suara menerjah.

“ooOo pocot mak kau.. kussmangat”

“kau tau tak, anak Raja Gopal sebelah umah kita tu da meninggal..”

“ehh.. bila, bila.. kenapa?”

“ masa tu time kau tak ada sini. Kau masih lagi kumpul pasir kat Negara firaun. Dia mati kena sambar petir. Tu yang ayah buat awning ni. Haa cepat.. kumpul awan semua, kita letak kat depan porch sana. Redup sikit. Tak de kilat nak sambar sambar sangat.”

“orite daddy. Bisa diurus.”
...

“Hey awan!! Ayah suruh kau orang pergi depan. Buat awning. Lagi 3 minggu nak raya dah. Rumah kena chantek. Semua orang tengah buat kerja, kau orang jangan malas malas ya!”

Settle.

...

Perut berzikit sudah. Ke konsert tah?

Dapur dapur.. menuju ke dapur.

“ibu, masak apa hari ni?”

“ sambal udang, kerabu, masak lomak cili padi, petai, sambal belacan, ikan panggang, ayam percik..”

“ awat banyak sangat nih? Ada orang maw datang aa?”

“ ha ah.. pakcik kau, makcik kau, anak anak, sedara sepupu sepapat, nek , tok.. kami ajak datang buka bersama”

“owh. Okay.nak tolong apa apa kah?”

"nope"

“ibu!”

“yea, boleh saya bantu?”

“jet lag. Maw tido. Kejut asar nanti eh”


Selamat berpuasa~
Zzz~

10 comments:

Amar Alis said...

sapelah yang jadi awan yang penyibuk tu yer?
suka sangat kacau kerja awan-awan lain..
hehehe..

Syafinaz Alizaini said...

ai-wan-der? :p

Amar Alis said...

awan oh awan.
pergi lah ke padang pasir di mesir sana.
dah lama tak basah di sana.
jangan kacau awan di sini.
hahaha.

Syafinaz Alizaini said...

heh
awan kat sana ada je, lawa di langit biru tapi melopong kepulannya.

mungkin merajuk tak maw hujan :D
bagai muka lawa tapi hati berlubang.

Amar Alis said...

"bagai muka lawa tapi hati berlubang."

awan patut bersedih akan hakikat pada frasa di atas.

ada harapan lihat awan menangis ni.

barangkali perlu tunggu masa awan di sana nangis teresak-esak membasahi bumi mesir.

hehehe.

Syafinaz Alizaini said...

haha.. dia sedih, merajuk simpan dalam hati je.. tak tunjuk, tak menangis.. sekali sekala je menangis kesejukan di kala winter

Amar Alis said...

sekali sekala saja menangis kesejukan di kala winter?
bakal lihat output dari tangisan si awan dijadikan snowball.

Unknown said...

jangan menangis di kala kesejukan wahai si awan.

hujan batu di negeri sendiri jawabnya nanti.

Syafinaz Alizaini said...

Robot
itu tangisan awan di puncak sinai sahaja yg membeku

Ries Lee
di negeri sendiri ada air batu campur.sedap

b.r.u.t.a.l.s.o.l.o said...

huh.. cool